പ്രിയ ഗുല്‍മോഹര്‍,

ഇന്ന് നീ ..

ഇതളുകള്‍ കൊഴിഞ്ഞ,

തണലൊഴിഞ്ഞ,

ഇണകള്‍ മറന്ന,

കിളികള്‍ പഴിച്ച,

വെറുമൊരു പാഴ്മരം!

ശിശിരം!

അന്നവന്‍ .. 

നിന്‍റെ തളിരിലകളില്‍ തൊട്ട്,
നിന്‍റെ അണിവയറില്‍ മുത്തി,
നിന്‍റെ പ്രണയത്തിലമര്‍ന്ന്  ,
ഒരില പോലും ബാക്കി വയ്ക്കാതെ-
എല്ലാം കട്ട് മുടിച്ചവന്‍!

നമ്മള്‍,

വിരഹത്തിന്‍ വെയിലേറ്റ്,
തണല്‍ പറ്റാനിടമില്ലാതെ,
നിഴല്‍ പോലും കൂട്ടില്ലാതെ,
ഒരേ വഴിയില്‍
ഒറ്റപെട്ടവര്‍,നമ്മള്‍-
ഒരു പോലെ
ഒഴിവാക്കപ്പെട്ടവര്‍!

ഇനി ,

ഇനിവരും വസന്തത്തിന്,
ഇലയായി, ഇതളായി,
ഈണങ്ങള്‍ക്കിഴയായി,
ഇദയങ്ങള്‍ക്ക്  തണലായി,
ഉദയങ്ങള്‍ക്ക് സാക്ഷിയായി,

എന്‍റെയും ഉയിരിന്  കൂട്ടായി,

ഇനിയും നീ തളിര്‍ക്കണം, 

പൂക്കണം, കായ്ക്കണം.

ഇനിയും മരിക്കാത്ത  സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്കായ്‌-

പ്രിയ  ഗുല്‍മോഹര്‍, നീ..

ഇനിയും ചുവന്ന പൂക്കള്‍ പൊഴിക്കണം.