ഞങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ മറയില്ലായിരുന്നു!
മതം, സമ്പത്ത് , ഉദ്യോഗം,
ആഭരണങ്ങള്‍ ഒന്നും ഞാനണിഞ്ഞില്ല .
സമൂഹമോ സംസ്കാരമോ
സംസാരമോ എന്‍റെ ആത്മാവുടുത്തില്ല.
രഹസ്യങ്ങളുടെ അടിവസ്ത്രം പോലും
ഞാനുടുക്കാന്‍ മുതിര്‍ന്നതില്ല.
നിനവുകളില്‍, നനവുകളില്‍,
നിലാവുള്ള രാത്രികളില്‍-
ഒരുമിച്ചു നടന്നപ്പോള്‍,
നാണത്തിന്‍റെ നിഴല്‍ പോലും
ഞങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ നിവര്‍ന്നില്ല.
ഒരിക്കലൊരുനാള്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞു,
"നീ നഗ്നയാണ്‌ ! നീ വികൃതവുമാണ്!
നിന്‍റെ വ്രണങ്ങള്‍, എനിക്കറപ്പാണ്,
അവ പൊട്ടിയൊലിക്കുന്നു,
ദുര്‍ഗന്ധം വമിക്കുന്നു!"
അന്നാദ്യമായി ഞാനെന്‍റെ
നാണം തിരിച്ചറിഞ്ഞു,
അന്നാദ്യമായ്‌ ഞാനെന്‍റെ
പാപം തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
ഉരിഞ്ഞതെല്ലാം ഉടുക്കണോ ? അതോ -
ഇലകള്‍ മതിയാകുമോ ?
തിരികെ നടക്കണോ ? അതോ -
ഈ യാത്ര തുടരണോ ?
എങ്കിലും,
അവളെന്നാണ്, ഞാനറിയാതെ ,
അറിവിന്‍റെ കനി -
ഒറ്റയ്ക്ക് രുചിച്ചത് ?
No comments:
Post a Comment